Niets is wat het lijkt! Het boek 'Is het een appel?' van Shinsuke Yoshitake is het verhaal van een jongen die van zijn moeder een appel krijgt. Hij vraagt zich af of het wel echt een appel is, en wat het allemaal nog meer zou kunnen zijn.

De film 'Brammetje Baas', gebaseerd op het prentenboek van Tamara Bos, is het verhaal van Bram: een jongetje dat de wereld nét even ietsie pietsie anders bekijkt dan de mensen om hem heen. Inclusief Meester Vis.

Het is écht niet expres!

Echt niet. Mensen met ADD of ADHD kunnen er niets aan doen dat zij druk, impulsief, ongeconcentreerd, in hun eigen bubbel of anderszins afwezig zijn. AD(H)D wordt veroorzaakt doordat verschillende hormonen in de hersenen hun werk niet goed doen. Hierdoor worden prikkels op een andere manier dan bij 'gewone' mensen verwerkt. Iemand kan reageren op een teveel aan prikkels die binnenkomen, maar ook juist heel veel informatie níet registreren. Dan lijkt het net of iemand in een eigen bubbel zit. Dit is niet iets waar iemand voor kiest. Fysiologisch kunnen mensen met AD(H)D er dus inderdaad niets aan doen dat zij zo functioneren. Gelukkig is het door middel van bijvoorbeeld coaching mogelijk om patronen te leren herkennen en handvatten te leren inzetten waardoor gedrág wel te veranderen is. Indien dit natuurlijk gewenst is!

De maatschappij is niet gericht op mensen die afwijken van de norm. Maar, wat is de norm? Die wordt gevormd door, juist, de maatschappij. Lastig dus, wanneer je hersenen net even anders werken. Mensen met AD(H)D zijn niet per sé dommer of slimmer dan 'gewone' mensen. Wel is het zo dat zij, doordat zij te maken hebben met AD(H)D, vaak lager presteren of moeizamer functioneren dan ze eigenlijk zouden kunnen - of willen. Bij kinderen kan zich dit bijvoorbeeld al uiten wanneer er discrepanties zijn tussen de CITO-resultaten en het gedrag in de klas. Vaak kunnen prestaties nog worden gecompenseerd door hard werken of intelligentie. Tot dit uiteindelijk niet meer lukt en de prestaties steeds verder onder het gedrag te lijden hebben.

Mensen met AD(H)D zijn regelmatig makkelijker te beïnvloeden en lopen zo meer risico op allerlei vormen van misbruik, zoals roken, drank en drugs. Door hun impulsiviteit of dromerigheid zijn zij vaker betrokken bij verkeersongevallen. Verder lopen mensen met AD(H)D een hoger risico op het verkrijgen van een burn out of het ontwikkelen van een depressie.

Dat is niet zo gek: Op school lukt het niet om huiswerk in te leveren of toetsen te maken. Op de werkvloer kan het lastig zijn om langetermijndoelen te halen, of simpelweg op tijd te komen. In het huishouden kan het lastig zijn taken te plannen en vervolgens daadwerkelijk uit te voeren - of de administratie kan een grote puinhoop zijn. Vaak hebben mensen met AD(H)D daarom het gevoel 'mislukt' te zijn en hebben zij weinig zelfvertrouwen of motivatie meer over om hun dromen na te jagen.

Gelukkig is er steeds meer over AD(H)D bekend. Er komt steeds meer voorlichting op en voor scholen. Er wordt steeds meer gekeken naar de talenten en kwaliteiten van mensen met AD(H)D. Doordat men beter snapt waar het gedrag vandaan komt, is er stukje bij beetje steeds meer begrip. Toch zijn we er nog niet. Daarom blijft het geven van workshops en het verspreiden van informatie over AD(H)D zo ontzettend belangrijk.